End of the road

Thank you for visiting this site.

Untill we meet again, stay safe!!

Thin Lizzy – A song for while I’m away

Μια «κλασσική» ανάμνηση!!!

“Είναι ο μεγαλύτερος συνθέτης που έζησε ποτέ. Θα βγάλω το καπέλο μου και θα γονατίσω στο μνήμα του” (Ludwig van Beethoven)

Αν κάποιος σκεφτεί ότι το σημερινό δημοσίευμα και video είναι εκτός του μουσικού ύφους του site, θα απαντήσω ότι η μουσική είναι μουσική και αποστολή της είναι να ευφραίνει την ψυχή του ακροατή.
Έχουν περάσει πολλά χρόνια από εκείνη την περίοδο που, σαν παιδί και έφηβος, είχα συνδυάσει την Μεγάλη Εβδομάδα με την κλασσική ή σοβαρή, κατ’ άλλους, μουσική.
Παρόλο που αφορμή για τις γραμμές αυτές είναι το γεγονός ότι σαν σήμερα, 14 Απριλίου του 1759, πέθανε ο George Frideric Handel , δεν θα αναφερθώ στη ζωή ούτε στο έργο του. Θα ήταν πολύ εύκολο άλλωστε να αντιγράψω, όπως και οι περισσότεροι, κάποια από αυτά που πολλοί ιστορικοί και ειδικοί της μουσικής, έχουν γράψει για τον σπουδαίο αυτό συνθέτη.
Θα περιοριστώ μόνο στη σύνθεσή του Sarabande, με την οποία η πρώτη μου επαφή ήταν όταν είδα (έχω ξεχάσει πότε) την ταινία «Barry Lyndon» του  Stanley Kubrick. Η ταινία προχωρούσε αλλά ο χρόνος είχε σταματήσει για μένα. Στα αυτιά μου ηχούσε ξανά και ξανά η μελωδία που με είχε καθηλώσει και με είχε κάνει να ανατριχιάσω.
Έχω ακούσει άπειρα τραγούδια και μουσικές συνθέσεις [φυσικά δεν είμαι ο μόνος] αλλά το συγκεκριμένο, όσες φορές κι αν το ακούσω, υγραίνει τα μάτια μου (ίσως να φταίει και η επιπεφυκίτιδα μου). Η αλήθεια όμως είναι ότι ο ρυθμός του, που μοιάζει λίγο σαν πένθιμο εμβατήριο, με κάνει να σκεφθώ πόσο κοντά είμαστε στο θάνατο.
Πριν γίνω μελοδραματικός, ας κάνω μια μικρή αναφορά στο sarabande (από το ισπανικό zarabanda) που πήρε τον τίτλο του από το ομώνυμο (αμφιλεγόμενο και απαγορευμένο ως σκανδαλώδη, σε κάποιες χώρες) χορό του 16ου αιώνα, που έλκει την καταγωγή του από χώρες της Κεντρικής ισπανόφωνης Αμερικής. Η συγκεκριμένη σύνθεση έμεινε στην αφάνεια για τον πολύ κόσμο, μέχρις ότου χρησιμοποιήθηκε από τον Stanley Kubrick.

 

classicfm.com

Friday Rocks … με Zep-clones!!!

Οι Led Zeppelin, μια από τις πιο δυνατές μπάντες της εποχής τους και όχι μόνο, έπαψαν να υπάρχουν σαν συγκρότημα λίγο μετά το θάνατο του John Bonham, το Σεπτέμβριο του 1980. Με τα οκτώ στούντιο άλμπουμ [ένα ακόμα – Coda – με ακυκλοφόρητα τραγούδια τους κυκλοφόρησε το 1982] που άφησαν πίσω τους, επηρέασαν πολλούς καλλιτέχνες του είδους. Αρκετοί είναι αυτοί που γνώρισαν ή προσπάθησαν να γνωρίσουν επιτυχία αντιγράφοντας, περιστασιακά, τη φωνή του Robert Plant, τον ήχο της κιθάρας του Jimmy Page ή τον ήχο των τυμπάνων του John Bonham.

Ακούστε τα παρακάτω τραγούδια και βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα.

1. Billy Squier – Lonely Is the Night [1981]

Το 1981 ο Billy Squier κυκλοφόρησε το πρώτο του άλμπουμ [Don’t Say No], που έγινε τρεις φορές πλατινένιο, κυρίως λόγω του “Lonely Is the Night” που ηχούσε στα αυτιά των περισσοτέρων σαν ένα πιο εκλεπτυσμένο  “Nobody’s Fault Βut Mine”

2. Fastway – Hurtin’ Me  [1984]

Οι Fastway, δημιούργημα των βετεράνων Fast Eddie Clarke [κιθαρίστα των Motorhead] και Jerry Shirley [ντράμερ των Humble Pie]και έχοντας τραγουδιστή τον  άγνωστο, μέχρι τότε,  David King, κυκλοφόρησαν το πρώτο και επιτυχημένο άλμπουμ τους [Fastway] το 1983. Το 1984 σειρά είχε το All Fired Up, το οποίο περιείχε το  «Hurtin‘ Me», με τον David King να ακούγεται ως ένας “κλώνος” του Robert Plant αλλά και τον πολύ καλό Jerry Shirley, να αντιγράφει το στυλ του Bonham [το «Station» θυμίζει «Custard Pie»]

3. Whitesnake  – Still of the Night [1987]

Παρόλο που ο David Coverdale με τους Whitesnake είχαν ήδη πλησιάσει επικίνδυνα το σημείο να θεωρηθούν αντιγραφείς των Led Zeppelin, με το “Slow an’ Easy” του 1984, έπρεπε να έρθει το 1987 για να ξεπεράσουν τα όρια με το “Still of the Night” από το άλμπουμ που είχε τίτλο το όνομά τους.
Στο τραγούδι υπάρχει αδιαμφισβήτητη αντιγραφή των κιθαριστικών riffs του “In My Time of Dying” από το Physical Graffiti και ένα μέρος του θυμίζει κάτι από το “Whole Lotta Love”. Ο Coverdale (πέντε χρόνια μετά συνεργάστηκε με τον Jimmy Page για το Coverdale/Page LP, ενοχλήθηκε πολύ όταν σε κάποια συνέντευξη ο Robert Plant αναφέρθηκε σ’ αυτόν χαρακτηρίζοντάς τον “David CoverVersion”.

4. Kingdom Come  – Get It On [1988]

Η πιο κραυγαλέα όμως περίπτωση αντιγραφής των Led Zeppelin δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από το “Get It On,” τη μοναδική ίσως επιτυχία στις Η.Π.Α. από τους Γερμανούς Kingdom Come.   Πρόκειται για μια κατάφωρη αντιγραφή του “Kashmir” που έκανε πολλά μουσικά έντυπα να αναφέρονται σ’ αυτούς ως “Kingdom Clone”. Ο κιθαρίστας του συγκροτήματος Danny Stag, όχι μόνο δεν παραδέχθηκε την ομοιότητα αλλά ισχυρίστηκε ότι η επιρροή τους ήταν ο Jimi Hendrix και όχι ο Jimmy Page και η παρέα του.

5. Greta Van Fleet – Safari Song [2017]

Τη δεκαετία που διανύουμε εκπροσωπεί το «Safari Song» τραγούδι από τους Αμερικάνους Greta Van Fleet. Πρόκειται για το δεύτερο single τους από το Black Smoke Rising, που έφτασε στην κορυφή του Billboard Mainstream Rock Songs chart το Φεβρουάριο του 2018. Οι ειδικοί διαπίστωσαν ομοιότητες με τη δουλειά των Led Zeppelin, τόσο στην παραγωγή [θυμίζει rock των 60’s και 70’s] αλλά και στα φωνητικά του Josh Kiszka, που αντιγράφει την χαρακτηριστική άρθρωση αλλά και το εκφραστικό κομμάτι της ερμηνείας του Robert Plant.

Για το κλείσιμο, το τελευταίο τραγούδι του τελευταίου δίσκου των Led Zeppelin.

Πηγές: songfacts.com, rollingstone.com

Cover Song Of The Week: “Unchained Melody”

 “Time goes by so slowly
And time can do so much”

Η πρώτη φορά που ακούστηκε το τραγούδι, ήταν στο Unchained του 1955, άλλη μια ταινία με το προσφιλές για την εποχή θέμα, τη ζωή στις φυλακές και τη διάθεση των φυλακισμένων που περίμεναν το χρόνο να περάσει.
Ο Alex North έγραψε τη μουσική και ο Hy Zaret τους στίχους, ενώ την ερμηνεία ανέλαβε ένας μαύρος τραγουδιστής, ο Todd Duncan.

Μετά την έξοδο της ταινίας στις αίθουσες, κυκλοφόρησε μια ορχηστρική έκδοση του τραγουδιού από τον Les Baxter [#1 στις Η.Π.Α.], παράλληλα με αυτή που τραγουδούσε ο Al Hibbler [#3 στις Η.Π.Α.].
Ο τυφλός τραγουδιστής Al Hibbler, που πέθανε σε ηλικία 85 ετών, είχε χαρακτηριστεί από τον Duke Ellington ως «το πιο δυνατό χαρτί» της ορχήστρας του. Παρά τις πολλές και επιτυχημένες συνεργασίες με μουσικούς της jazz, ο Al Hibbler έμεινε στην ιστορία ως ο πρώτος καλλιτέχνης που ηχογράφησε το Unchained Melody.

Πάρα πολλοί καλλιτέχνες, εμφανώς επηρεασμένοι από τον Hibbler, έχουν ηχογραφήσει το συγκεκριμένο τραγούδι, με τους Righteous Brothers να είναι αυτοί που, χωρίς αμφιβολία, το έκαναν “δικό τους” και με την ερμηνεία του Bobby Hatfield το έφεραν στ’ αυτιά των περισσοτέρων, ιδιαίτερα μετά από τη συμμετοχή του στο soundtrack της ταινίας Ghost.

Το 2017 η Lykke Li, που σε πάρα πολλές ζωντανές εμφανίσεις της έδειχνε την αγάπη της για το Unchained Melody, πρόσθεσε το όνομά της στη λίστα των καλλιτεχνών που έχουν ηχογραφήσει αυτή την υπέροχη μπαλάντα, με μια [κατά την άποψή μου] συγκλονιστική ερμηνεία.

 

 

 

 

 

Πηγές: songfacts.com, theguardian.com